
![]() De laatste 2 weken van het verblijf in het nest van de kleintjes stond ook weer volledig in het teken van de socialisatie. Het spelen onderling was af en toe best venijnig, maar juist nu heel belangrijk om grenzen te leren herkennen en aangeven. Het was natuurlijk ook nog heerlijk weer dus een beetje buiten spelen en wandelen aan een riempje konden we ook nog mooi oefenen. Dot is tot aan het eind een super-moedertje gebleven en ze heeft zelfs in de 8e week nog een beetje borstvoeding gegeven. Ze had zoveel melkproductie dat we haar wel moesten "verlossen" Voor de pups een lekker extraatje want de puppybrokjes gaan er zonder geweekt te worden ook met smaak in... Ja en toen stond het afscheid voor de deur...Puck werd vrijdagmorgen als eerste opgehaald en dat was wel even slikken. Opeens was de club niet meer compleet en Dot werd er ook wel een beetje onrustig van. Die onrust werkte aanstekelijk op Dylan en DeeJaye, dus toen de volgende morgen de baasjes van Aura op de stoep stonden was het een geblaf van jewelste. Toen Toby 's middags ook het nest verlaten had keerde de rust wel een beetje weer en hebben Archie en Dana nog een gezellige zaterdagavond gehad zo samen. Zondagmorgen ging de bel voor Archie en nadat hij ook met z'n baasjes vertrokken was wilde DeeJaye direct in de ren en sindsdien heb ik eigenlijk toch weer 2 puppies in huis. Heerlijk vind ze al die puppenaandacht. Rare puber! De verslagjes van het vertrek van elk hondje afzonderlijk heb ik geplaatst op de afscheidspagina Daar staat Dana niet bij want van haar nemen we geen afscheid, zij is nu de jongste telg in huize "Dylan's Dynasty"
0 Reacties
![]() De week begon met een bezoek van de mevrouw van de Raad van Beheer. Zij kwam langs om de hondjes van hun chip te voorzien. Stuk voor stuk waren ze superstoer want ze gaven geen kik en vertrokken geen spier (OK één kikje van één manneke) ... Nou is dat chipje een heel klein dingetje dat links in de hals net onder de huid wordt geduwd met een klein apparaatje, dus het stelt ook niet zo veel voor, maar toch...We vonden ze superstoer! Op het moment dat de chip geplaatst wordt, is de stamboomnaam onlosmakelijk met het betreffende hondje verbonden, dus toch even goed opletten dat ik niet het verkeerde pupje oppakte bij het noemen van de naam. Verder stond aan het eind van de week het bezoek aan de dierenarts op de agenda...Dat was een heel avontuur: met z'n allen in de reisbench en voor het eerst een ritje met de auto. Nou had ik de reisbench al een dag van te voren in de ren gezet om aan te wennen dus de meesten hadden er al in geslapen. Mijn schoondochter ging mee om te assisteren en die kennen ze ondertussen ook best wel goed. Was wel een grappige vertoning in de auto: de bench was te groot voor de achterbank... Dus Pauline achterin en de bench naast mij op de passagiersstoel. We gingen uiteraard NIET reageren op het piepen van het stel en waren gewoon in gesprek...maar ze gingen met z'n allen steeds harder piepen dus wij gingen ook steeds harder heel rustig verder met ons gesprek :-) Eenmaal bij de dierenarts zijn ze allemaal goed onderzocht en hebben ze hun eerste enting gehad. Veel complimenten ontvangen over de algehele conditie en de "looks" van het hele stel dus met een goed gevoel weer naar huis. Toen waren ze wel iets stiller dan op de heenweg...toch een beetje onder de indruk en moe van alle ervaringen. Thuis waren ze dus stuk voor stuk zo onder zeil... Zaterdag was ook een gezellige dag met veel puppyvisite en dat was 's avonds goed te merken: Bijna de hele avond geslapen om vervolgens rond middernacht weer blakend van energie klaar te zijn voor een partijtje stoeien met elkaar, pfff... Maar ik ga ze echt missen die kleine dondersteentjes, alhoewel de verliefde blikken van de "bijna-baasjes" veel goed maakt... ![]() Zo dat went snel zo'n nieuwe woning... Stuk voor stuk banjeren ze rond alsof ze nooit anders gedaan hebben. De speeltjes worden steeds interessanter en de speeltijd steeds langer. De karaktertjes beginnen zich duidelijk af te tekenen en dat is superleuk om te zien. Het toilet wordt regelmatig gebruikt, maar vrij in de ruimte plassen is uiteraard ook nog vaak aan de orde. Behalve Archie, hij gaat trouw naar het toiletje en geeft dus het goede voorbeeld. De brokjes week ik nog wel maar ik prak ze niet meer en ook dat vinden ze interessant zo'n "stukje" voer. Angelo is meestal het eerst bij het eten en hij heeft een gezonde trek die hij doorgaans in één keer achter elkaar stilt. Bijna gelijktijdig komt Azra. Azra vindt het leuk om, na de eerste paar happen, een brokje te pakken om dat vervolgens aan de andere kant van de ren op te eten. Dit spelletje kan ze lang volhouden. Dan komen Andor en Archie, zij eten beide in etappes. Na een paar hapjes nemen ze even pauze om te plassen of te spelen en gaan dan weer een paar brokjes halen. Angie wacht bijna altijd tot het laatst: als iedereen al klaar en weg is gaat zij op haar gemak de restjes halen. Het is zo grappig om te zien dat elk hondje zich tot zo'n uniek individuutje ontwikkelt. Het wordt nog moeilijk om over 3 weekjes afscheid van ze te nemen. Ze zijn me ondertussen stuk voor stuk zo dierbaar, ik denk dat ik ze maar allemaal zelf hou ;-) ![]() Ik weet het, ik verval in herhaling, maar de kleintjes worden met de dag leuker. Aan het begin van de week was daar opeens de puppypap...daar moesten ze wel even aan wennen. Angelo was het eerst overstag en de anderen volgde snel. Ze eten nog maar ieniemienie beetjes dus de melk van Dot zorgt er nog steeds voor dat hun buikjes goed gevuld worden. De tandjes zijn bij allemaal goed aan het doorkomen en ze kauwen dus ook op alles wat in hun buurt komt, voornamelijk op elkaars pootjes en oren. Dat maakt dat ze ook al een beetje van zich af beginnen te bijten en je kunt al duidelijk horen dat ze soms niet van elkaars bijtspelletje gediend zijn. De socialisatie is dus in volle gang. Ook hebben we DeeJaye kennis laten maken en die vindt het reuze interessant. Ze wil het liefst er bij springen, maar dat gaat mama Dot nog net een stap te ver. Dylan is ook wel even komen buurten maar hij vindt het helemaal niet interessant, althans zo doet hij zich voor... De week werd afgesloten met de grote verhuizing. De puppykist is naar zolder en de bench met ren is opgebouwd. Geweldig vinden ze die ruimte en ze zijn echt op ontdekkingsreis. Slapen in de bench is "no problemo" maar met z'n allen in het mandje is natuurlijk ook wel spannend. Ik ben ook begonnen met de zindelijkheidstraining en dat is wisselend succesvol. Soms net op tijd en soms net te laat, maar we houden vol. Af en toe gaat er al een vanzelf naar de plasbak of in ieder geval de goede richting op... Komt goed, alle begin is moeilijk toch??? ![]() Nou, het kan nog net deze post, want het verslag van week 4 kan al bijna op papier... in week 3 hebben de kleintjes hun net verworven vaardigheden verder ontwikkeld. De oogjes waren eerst wel open maar nog "wezenloos" maar na een paar dagen begonnen ze al aardig om zich heen te kijken. Ook hun gehoor ontwikkeld zich gestaag: als ik nu de deur open doe en binnenkom is er meteen leven in de brouwerij en komen ze kijken wat er aan de hand is. Dot is, en slaapt ook, steeds meer naast de kist en springt er alleen in om te voeden en op te ruimen. Zodra ze alles onder controle heeft en de melk is weer even op gaat ze voor de kist op het kleedje liggen slapen. Wat een superhond is het toch! Het allerleukste van week 3 was aan het eind de puppyvisite. Schitterend om te zien hoe men "smelt" bij de aanblik van die kleine wondertjes. Voor ons ook heel fijn om te zien dat iedereen niet kan wachten tot het nieuwe hondje hun leven zal komen verrijken en onze kleintjes heel goed terecht gaan komen. ![]() En voor je het weet zijn er al weer 2 weken voorbij... Met name in de 2e helft van de afgelopen week is er veel gebeurd in hun nog zo prille leventje. Zo zag je de spieren van hun nek met de dag sterker worden, waardoor ze hun hoofdjes steeds meer rechtop houden en het tijgeren (met de voorpootjes naar achteren) veranderde in voorzichtige stapjes. Bij die dappere pogingen om te leren lopen rollen ze wel veel vaker om, maar het zijn stuk voor stuk doorzettertjes...zo leuk om te zien! Het melk drinken bij mama Dot gaat ook steeds krachtiger en ze buitelen soms over elkaar heen op zoek naar de tepel met de meeste melk. Ze groeien en komen flink aan in gewicht, dus de moedermelk is er nog in overvloed. Zaterdag was het tijd om te ontwormen en die suspensie is niet zo lekker: hun gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. En dan was het ook nog tijd om voorzichtig de oogjes te openen: Andor was de eerste, iets later gevolgd door Archie. Daarna de kleine drama Queen (we noemen haar nu even zo omdat zij het meest en langst liet blijken de anti worm-suspensie echt vies te vinden) direct gevolgd door de andere dame. 'Last but not least' deed Angelo z'n eerste pogingen om de wereld te bewonderen. Vanmorgen zag ik ook de eerste reacties op geluid, dus alweer een stapje verder in hun ontwikkeling... het gaat zooooo snel! ![]() Angie, Azra, Angelo, Andor en Archie zijn alweer een volle week oud! Ze doen het supergoed en zijn een lust om naar te kijken. De eerste dagen lagen ze voornamelijk te "zijn", maar ondertussen tijgeren ze al flink door de puppenkist. Uiteraard op zoek naar de tepels van mama Dot. Het blijft verbazingwekkend hoe zij doof en blind maar met behulp van hun reuk en gevoel hun mama feilloos weten te vinden. Dot is, zoals eerder gezegd, een zeer zorgzame moeder en blijft heel dicht bij haar kinderen in de buurt. De wandelingetjes met haar zijn maar kort: Zodra ze haar behoeften heeft gedaan wil ze als een speer weer naar binnen en checkt direct of al haar kinderen er nog zijn. De pupppen hebben allemaal in de afgelopen week hun geboortegewicht zo goed als verdubbeld. Kleine Angelo heeft zijn gewicht zelfs meer dan verdubbeld. Hij is nog steeds de kleinste van het stel, maar is duidelijk met een inhaalrace bezig en vooralsnog lukt hem dat heel aardig. ![]() Precies op de 63e dag van de dracht is Dot bevallen van 5 prachtige pups. Daarmee is het eerste nestje, oftewel het A-nestje, van Of Dylan's Dynasty een feit. Op deze bijzondere, maar voor ons door familieomstandigheden zeer emotionele, dag besloot Dot de bevalling in te zetten. We hadden ons deze dag uiteraard anders voorgesteld, maar gelukkig konden wij rekenen op de hulp van Ineke en Sandor van de Hunters Pride kennel en heeft Dot zo het leven kunnen schenken aan twee teefjes en drie reutjes. Het eerste teefje is 's morgens om 10.53 uur geboren en het laatste reutje was 's middags om 15.50 uur de hekkensluiter van het stel. Ondertussen is hier thuis het grote genieten begonnen. Mama Dot is een zeer zorgzame moeder en zij en haar kids maken het uitstekend. Het is heerlijk om naar ze te kijken, te kijken , te kijken... ![]() De laatste loodjes zijn het zwaarst en dat is voor Dot ook zeker het geval. Haar buik is, zoals op de foto goed te zien is, enorm gegroeid. Lekker slapen wisselt zich af met onrustig rondlopen. Als ze zo ligt op haar zij zien we haar buik flink 'bobbelen' We houden haar goed in de gaten en ondertussen controleren we haar temperatuur een paar keer per dag. Vooralsnog is haar temperatuur mooi stabiel en is er nog geen daling waar te nemen. Dat is fijn want het is wel de bedoeling dat de pups nog een paar dagen in haar buik blijven wonen. Hier thuis hebben we alles in gereedheid gebracht en wachten we met gezonde spanning op de komende bevalling. Vanaf nu kan er al wat melk uit de tepels van de moeder komen en volgens de meeste deskundigen zijn de pups vanaf de 58e dag levensvatbaar... ![]() Met nog maar 2 weekjes te gaan wordt het zichtbaar zwaarder voor Dot. De wandelingen hebben plaats gemaakt voor een beetje sjokken op het grasveld achter het huis. Ze moet wel elke keer even mee om wel in beweging te blijven, maar het liefst ligt ze op haar zij op de grond of op een kleedje op de bank. Met de stethoscoop hebben we een paar kloppende hartjes kunnen traceren, maar het blijft moeilijk om aan te geven hoeveel het er zijn. 2 waargenomen kookwekkertjes (ja, ja, zo klinken de snel kloppende hartjes van de pups in de buik) kunnen ook van 1 hondje zijn maar dan van een andere kant opgevangen... Het skelet van de pups begint steviger te worden. Je kunt de pups nu af en toe voelen maar ze zijn niet te tellen. De haren vallen uit van de buik van de teef en haar melkklieren raken opgezwollen. |
BlogLia SintGeboren in 1960 en woonachtig in Almere. Eigenaar van Of Dylan's Dynasty, kleinschalige kennel voor Jack Russell Terriërs Archives
Oktober 2013
Categories |